خراسان ،سرزمینی که شیخ طوسی پرورانید

از خراسان کاخ فرهنگ وادب شد استوار                         

 سرزمین  مهر  باشد چرخ  دانش را مدار

بس هنرها کاندرین سامان سروسامان گرفت                   

 بس فضیلت ها کزینجا شد به گیتی رهسپار

سرزمین پر شکوه مهر را نازم که در طول زمان              

کرده روشن عالمی را از شعاع افتخار

روزگاری تاج عزت بود بر فرق جهان                            

 از بزرگی تکیه می زد بر سریر اعتبار

تا بود در رفت وآمد روز وشب، دانای طوس                   

می درخشید نام او در دفتر لیل ونهار

دانشی مرد جهانِ شرق شیخ الطائفه                                  

آن که آثارش بود بر زر دانای عیار

آن مهین استادِ استادان ابو جعفر که شد                          

 مذهب جعفر زسعی وکوشش او پایدار

اهل بینش را ز استبصار بینایی فزود                              

پاک از تهذیب او زآیینه ی دل شد غبار

قرنها بگذشته وارزنده تبیانش کند                                

جلوه در پیشانی پاک زمان خورشید وار

شرح حال او بپرس از طوس وبغداد ونجف                    

جلوه گر در این صدفها بود دُرّ شاهوار

در مقام علمی اش این بس که چون بغداد رفت                

کرسی تدریس را شد بهترین آموزگار

پاسدار دین ودانش تا شود " وادی الغری"                    

حوزه تدریس را شد در نجف بنیانگزار

گر نماند او را به جای از آتش دشمن کتاب                  

باز آثارش به دانش داد فرّ واعتبار

زادگاه عالم وارسته شیخ الطائفه                                   

ناظر تجلیل او شد عاقبت بعد از هزار

باد نام شیخ طوسی زیب تاریخ علوم                                

باد لطف ورحمت حق روح پاکش را نثار